I’m Not Doing This With A Friend Bölüm 10

Çevirmen: Mugen

Onlara kötü bir şey olduğunda alkışlamak ve tebrik etmek istedim. Ancak bunun yüzünden benimle alakalı kötü dedikodular yayılmaya başladı.

Benimle alakalı olan bu tuhaf dedikodu da, eğer biri bana dokunursa bu onların evlerinin harap olmasına yola açacağı şeklindeydi.

Hiç arkadaşım yoktu ama bu dedikodu yüzünden bazen benimle meraktan dolayı konuşan insanlar bile kaybolmuştu.

“Ben de buradayım, Leen.”

İsmimi çağıran sesi duyunca, düşüncelerimi bir kenara ittim.

Sesin sahibine Fjord’a baktığımda, az önce dediği şeyden dolayı oldukça gururlu duruyordu.

Evet, sen de oradaydın.

“Sağol.”

Benim masum ‘teşekkürümü’ duyunca, Carsion’un gözlerinden ateşler fışkırdı ve direkt Fjord’a bakmaya başladı.

Favori oyuncağını kaybetmiş küçük bir çocuk gibi.

“Sana ihtiyacım yok oyüzden kapa çeneni… Hayır, sadece bir köşede sessiz kal.”

“Ne? Neden birden bire kavga çıkarmaya çalışıyorsun ki? Ne yaptım?”

“Evet hiçbir şey yapmadın, bu yüzden varlığın bir karınca kadarken Leen için daha iyiydi.”

Fjord, Carsion’un provokasyonuna biraz sinirliydi ama aynı çocuksu düşünme şeklini aldı ve çocukça bir şekilde cevap verdi.

“Sen Leen’a ihtiyacı olmadığı bir hediye veriyordun. Tam olarak ne yaptın? Aslında, Leen seni 162. saçı olarak düşünüyordur?”

“Eğer ben 162’nciysem, sen 10.000’inci olurdun.”

“Ozaman sen 100.000’incisin.”

Carsion’un kaşladı çatıldı.

“10 milyonuncu olurdun.”

“O zaman sen de 100 miyonuncu.”

“Trilyonuncu.”

“Sondan ikinci. ”

“50’nci.”

“İkiniz de durun!”

Gitgide yükselen sayılarla daha da çocuklaşan kavgaya midahale ettim.

Bir kişinin kafasında o kadar saç olamazdı da zaten.

“…sınırsız.”

Sana durmanı söyledim Fjord.

“Durmanızı söyledim. Bu kadar önemli olan mesele ne?”

“Bu önemli.”

Bunun önemli olduğunu söyleyen Carsion’du.

“Bu benim için önemlş bir şey Leen.”

Carsion’un ciddi ifadesi tuhaf ve alışılmadıktı çünkü benim önimde hep utangaç ve güleryüzlü olurdu.

Bu kadar saçma şey için neden ciddileşiyorsun ki?

“Leen. Ben senin için neyim?”

Carsion’un gözlerine bakmak için döndüğümde, bu sankş çok açık bir şeymiş gibi

“Ne misin? Tabii ki de bir ‘arkadaş’.”

“…. Gereksiz şeylere çok fazla vurgu yapmışım gibi duruyor.”

Carsion somurtkan bir suratla kaşlarını düşürdü.

“Sorumj değiştiriyorum. Senin için kaçıncı oluyorum ben?”

Bunun çokta değerli bir sayı okduğunu sanmıyorum.

Böyle soruları ciddi şekilde cevaplayam tek kişi bendim. Ona biraz şaka yapmalıyım.

“Senin seviyeni belirleyeceksem, 27. kirpiğim gibi bir şey olmaz mıydın?”

“Ne?”

Benim cevabımdan şok olmuşçasına bir süre konuşamadı.

Ağzı açık ve şaşırmış gözlerle bana bakakaldı.

Söylediğim şeyi ima etmediğimi düşünüyorsun.

“…Gerçekten mi, Leen?”

Ama başlı başına tuhaf bir şekilde,

Gerçekten, tuhaf bir şekilde, Carsion’un yanakları yavaşça pembeleşti.

“Beni bu şekilde düşündüğünü bilmiyordum.

Utangaçca gülümsedi. Mahcup olmuş gibi gözlerini yere indirdi.

Ne? Bununla mutlu mu oluyorsun..?

27. favor şeyim bile değil ve ’27. kirpik’ gibi bir şeyse, varlığı bile olmaz ki?

Beklenmedik bir tepkiydi.

Bu durumla ilgili bçr şey yapması adına Carsion’la kavga etmiş Fjord’a göz kırptım.

Ama Fjors iğrenmiş bir şekilde Carsion’a bakmakla o kadar meşguldü ki göz kırpışımı fark etmedi.

Ona bakınca açık bir şekilde kollarındaki tüylerin diken diken oldupunu görebiliyordum.

Sen şoktayken senden bir şey yapmanı istemeye çalıştığım için özür dilerim Fjord.

Ama tatlı seğil mi? Böyle iğrenmiş bir ifadeyle.

Dudaklarımın kenarları neşeyle kıvrıldı.

“Bu kadarcıklı bile tatmin mi oluyorsun Caon? Az önce söylediğim şey açıkça bir şakaydı.”

“Ne?”

Gözlerini kırparak bana baktı, sanki ne dediğimi sorguluyormuş gibi.

Şuna baksana. Ne kadar da tatlı.

Bir süresonra riyakarlıkla bir şey söyledim.

“Sen seviyelenemeyecek bir arkadaşsın.”

Söylediğim aslında yanlış değildi çünkü arkadaş diyebilecekşerim sadece Carsion ve Fjord’du.

“Sağol ama…”

Carsion tereddüt etti ve bakışlarımdan kaçındı.

Carsion’dan bu tarz bir tepki beklemezdim.

“Arkadaştan çok, şey, uh…”

Hayır, sakın….

“Bir arkadaştan daha fazlası olmak istediğini söylemeye getirmiyorsun, değil mi?”

“Hayır! Seninle asla çıkmak istemedim, seninle evlenmeyi fslan hiç düşünmedim!”

Çıkmayı geçtim de, evlilik biraz fazla olmuş sanki?

Hızlıca mahcubiyetimi yüzümden sildim ve yüzüme bir gülümseme koyarak onunla göz teması kurdum.

“Ben arkadaş olarak çağorabileceğim sadece siz varsınız, bunu biliyorsun. Bundan sonrasında da benim arkadaşım olmaya devam eder misin Carsion?”

“Gelecekte de yakın kalalım” dermişim gibi kısa kestim. Bu sözler nir çizgi çekmek adınaydı.

Carsion bir çizgi çektiğimi anladı. Yüzü sertleşti.

“….başka bir arkadaş edinebilirdin.”

“Ama hiç kimse arkadaşım olmak istemiyor. Bana yakın olmak istemiyorlar. ”

“Yakında olabilir.”

“Mümkünatı yok.”

Olumsuz konuşmuş olsam bile, nedense Carsion’un aklındaki saçma fikirlerin doğru olabileceği hissine kapıldım.

Ve sonraki gün. Bu hislerimin doğru olduğunu anladım.

***

Dersleri ve kulüp aktiviteletini bitirdikten sonra, yurda grldim vr birisinin bazı kutuları açtığını gördüm.

Benden birkaç yaş büyük gibi gözüken bir kızdı.

Yatakhane iki kişilik olduğundan bir gün bir odq arkadaşımın olacağını biliyordum ama…

Yine de bunun bu şekilde aniden olacağını bilmiyordum. Sömestr sırasında birinci sınıf olan ve transfer olan öğrencilerin kabul edilmediğini biliyorum.

Odaları mı değiştirdi? Yeni bşbir r öğrenci değil yani?

“Oh, Tanrım! Düşündüğümden daha tatlışmışsın ama sen.”

Kapıdan gelen beni farkedince, elimi tutarak etrafta koşuşturmaya başladı. Sanki 10 yıldır görmediğim bir arkadaşımla bulumuşum gibiydi.

Gözlerimin önünde zıplarken kısa buğday renkli saçları aşağı yukarı gidip durdu.

“Sen çok güzelsin!”

“…kim?”

“Ih, daha kendimi tanıtmadım. Ben Jane. Buginden itibaren senin oda arkadaşın olacağım.”

“Evet, naber Jane.”

Benim selamımı duyunca gözleri kocamanca açıldı, ellerimi bıraktı.

“Ah, benimle rahat bir şekilde endişen olmadan konuşabilirsin!”

“Jane de benimle rahatça konuşabilir.”

“Nasıl cürret edebilirim!”

“Cürret?”

“Yani, şey… bu daha önce hçç tanışmadığım biriyle rahatça konuşabilmek için sohbet etmek gibi bir şey, biraz utangacımdırda…! Haha.”

Beni gördüğü gibi elimi tutan ve önümde zıplayan bu kişi utangaç oldu….?

Bu kelimeleri ve az önceki tavırları gram uyuşmuyordu ama kişiliği kötü olmadığı için mutluydum.

Gelecekte biz istesekte istemesekte uzunca bir süre beraber kalmak zorunda olacağız.

“Saygılı olamya devam etmen bir şey değiştirmez ama bu şekilde devam edersen, ben de sana aynı şekilde saygılı olurum.”

“B-bu”

“Bununyapmaya devam edeceğim. Gayriresmi olarak konuşmak daha uygun olmaz mı?”

“Ama…”

“Bazen gayriresmi şekilde konuşmak daha arkadaşçıl görünür.”

“Huh.”

Gayriresmi konuşmanın daha arkadaşçıl durduğunu duyduğunda gözleri titredi. Kalbini çarpıtmış gibi görünüyordu.

“Belki de bu şekşlde yakınlaşmak daha kolaydır.”

“Aslında başlangıçta gayriresmi kknuşmanın daha iyi olduğunu düşünmüştüm Leen.”

Jane’nin tavrı son cümlede zıt taraftan vurulmuş gibi 180 derece değişmişti. İnce kulaklı biri gibi görünüyor.
(Çn: ince kulaklı=başkalarının görüşlerinden kolayca etkilenen, başkalarının dediği şeylere hemen inanan)

Bekle, ben sana hiç ismimi söyledim mi?

Oh, benim isimliğimi mi gördün?

Düşünürken, Jane’nin ne giydiğine göz attım.

Sınıf ayırt ederken isim yerine, isimlikteki renge göre de ayırt edilebilirdi. Ama Jane okul üniforması giymiyorsu o yüzden kaçıncı sınıfta olduğunu bilemiyorum.

“Bu kabaca olabilir Jane ama kaçıncı sınıftasın?”

“Pardon! Senin gibi aynı 1.sınıftayım. ”

Olgun gözüküyordu, o yüzfen benden üst sınıftadır diye düşünmüştüm.

Kafamı kaşıdım ve ona gülümsedim, benden büyüknpldupunu düşündüğümden utanmıştım.

Jane bana sessizce gülümsedi. Benim ne dğşündüğümü farketmiş gibi duruyordu.

“Son yılın ilk sömestrında gittim ve aile içi durumlardan dolayı okula bir ara verdim. Ama okula dönmek için iyi bir şans elime geçti. Oh evet? Yani senden iki yıl daha büyüğüm.”

“İyi bir şans?”

“Bu bir sır!”

Jane işaret parmağını dudaklarına götürürken sırıttı.

“Sömestr başladığından geç oldupunu düşünmüştüm ama çoktan ilk sömestra katıldım, böylelikle izni aldım. Okul başladıktan sonra birkaç hafta boyunca katılamadıklarımın yerini daha öncesinde katıldıklarım almıştı.”

“Ahh…”

“Leen, peki sen nasıl….”

Jane birden bire konuşmayı kesti ve açık bir ağızla gözlerini devirdi. Söylememesi gereken bir şey söylemiş gibiydi. Onunla ilgili bir şeyler yanlış gibiydi.

“…Bu yaşandı mı bilmiyorum ama her neysr iyi anlaşalım!”

“Ne?”

“Oh, hiçbir şey”

“Bana dokunursan evinin mahvolacağı dedikodusunu duymadın mı?”

“Ne? Bu zırvalığa kim inanır ki?”

“Herkes buna inanıyor gibi ama.”

“Leen, ınlar dokunmanaları gereken bir şeye dokundular. Senin yüzünden değil. Sen yanlış hiçbçr şey yapmadın.”

Dediklerine bakacak olursam, Jane beni saran dedikoduları ve olayları duymuş olmalı. Daha yenç yurda geldi. Ne ara bunları duydun?

Ama her şeyden önce benim tarafımdaydı. O yüzden nasıl birisi olduğunu merak ettim.

Sandığımdan daha iyi birisiyle tanışmışım givi hissettim, bu yüzden farkına varmadan güldüm.

“Evet. Bunu söylediğin için teşekkürler. Sen de bana iyi bak Jane.”

***

Sabahın köründe bazı hışırtı sesleri duydum ve uyandım. Yataktan kalktım, yavaşça esnedim.

Oda arladaşına sahio olmak her zaman iyi bir şey değildi.

“Oh Leen, uyandın mı? Üzgünüm. Biraz gürültü yaptım değil mi?”

“Sorun değil. Haftasonları zaten tüm gün uyuyorum sadece.”

Saate baktığımda, akrep 11’in üstündeysi. Daha 12 bile değil ama o çok hamarat.

Sonuç olarak haftasonları öğledensonra kalkmak zorundayım.

Böyle düşünürken Jane’ye baktım. Bu kadar erkenden ne yapıyordun?”

“…uh, patron?”

“Evet, Leen!”

Onun bu parlak xevabına söyleyecek sözleri bulamıyordum.

Gözlerimdeki Jane, dün gördüğüm Jane ile aynı değildi. Arka karanlık sokakta rastlayacağın türden bşr insandı.

Ağzını dikkatlice açtı.

“…Şimdiden mi örgüte dönüyorsun, abi?”